Obyło się na szczęście bez wszelakich dąsów i fochów i obie dziewczyny stworzyły zgrany zespół.

Słońce prażyło coraz mocniej, a rozpoczęcie wystawy opóźniało się…

W końcu nadszedł oczekiwany moment i dwie suczki zgłoszone w klasie młodzieży weszły na ring – DREAMER TEQUILLA Wielkopolski Bernardyn, zwana dalej Teklą po lewej stronie oraz ODA Olbrzym z Galicji. Sędzia – Monika Kuriata-Okarmus.

Ringi były duże, więc i biegania było dużo, zwłaszcza że sędzina zwracała uwagę na ruch.

Obowiązkowym punktem programu każdej wystawy jest kontrola uzębienia. Na miejscu psa nie poddałabym się temu zabiegowi z taką pokorą… Przynajmniej kłapnęłabym paszczą, żeby okazać niezadowolenie. Tu jednak nic takiego się nie zdarzyło.

Następnym etapem była ocena w postawie. Tekla jak na debiutantkę sprawiła się bardzo dobrze. Podglądałam z ukrycia, nie chcąc aby mnie zauważyła i w geście spontanicznej psiej miłości ruszyła w moim kierunku…

Kasia wykonała „czarną robotę” i pognała po swojego psa, który był następny w kolejce, a mnie pozostało spijanie śmietanki, czyli odbiór pucharu za zwycięstwo Tekli.

Bernardyn krótkowłosy to odrębna rasa. Jedynym przedstawicielem samców był NOW NOREK’S Dreams Become a Reality.

Potem na ring wkroczyła bardzo utytułowana suczka, interchampionka MY LOVELY Dreams Become a Reality, zwana dalej Franią. I tak jak można było oczekiwać, zaprezentowała się znakomicie.

Kasia jak na profesjonalną handlerkę przystało, próbowała poprawiać jej urodę, ale nie było takiej potrzeby.  

Frania stała idealnie, prezentując swoją urodę w pełnej krasie.

Potem przyszła kolej na zasłużone laury i wielki puchar trafił w zasłużone ręce.

Mimo że obowiązkiem wystawców jest pozostać do końca imprezy, w Polsce nikt tego nie przestrzega. Ponieważ jednak nasze suczki wygrały, postanowiłyśmy poczekać na finały.

Upał był niemiłosierny. Nic też dziwnego, że w końcu pokonał nawet Kasię…

Nasze psy paradoksalnie chyba lepiej znosiły wysokie temperatury. Wyglądały całkiem rześko…

I znów do roboty…

Porównanie najlepszych juniorów. I ponownie Kasia w roli handlerki.

Potem przyszła kolej na porównanie zwycięzców ras. Dla mnie była to czarna magia, ale robiłam wszystko, co powiedziała Kasia… Po prostu byłam jej cieniem

Nie ominęło mnie bieganie…

Tekla miała już dość i postanowiła opuścić ring… Pewnie zamarzył jej się cień w koronie pobliskich drzew… Podzielałam jej pragnienie. Ale…

Jeszcze tylko chwila…

I nareszcie koniec. Uff… Nasze psy nie odniosły tu żadnych sukcesów, ale pozostała nam pamiątkowa rozetka. Chyba nigdy nie zrozumiem idei porównywania pinczerka i bernardyna.

To był bardzo długi dzień… I moc zupełnie nowych doświadczeń.

Podziękowania dla Kasi z hodowli Dreams Become a Reality za „kawał” dobrej roboty.